Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Τὸ μοιρολόγι τῆς φώκιας

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Τὸ μοιρολόγι τῆς φώκιας
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Τὸ μοιρολόγι τῆς φώκιας (1908)
(Σκιαθίτικα Διηγήματα)

Ανεμόμυλοι(Κωνσταντίνος Βολανάκης)
Κάτω ἀπὸ τὸν κρημνόν, ὁποῦ βρέχουν τὰ κύματα, ὅπου κατέρχεται τὸ μονοπάτι, τὸ ἀρχίζον ἀπὸ τὸν ἀνεμόμυλον τοῦ Μαμογιάννη, ὁποῦ ἀντικρύζει τὰ Μνημούρια, καὶ δυτικῶς, δίπλα εἰς τὴν χαμηλὴν προεξοχὴν τοῦ γιαλοῦ, τὴν ὁποίαν τὰ μαγκόπαιδα τοῦ χωρίου, ὁποῦ δὲν παύουν ἀπὸ πρωίας μέχρις ἑσπέρας, ὅλον τὸ θέρος, νὰ κολυμβοῦν ἐκεῖ τριγύρω, ὀνομάζουν τὸ Κοχύλι -φαίνεται νὰ ἔχῃ τοιοῦτον σχῆμα- κατέβαινε τὸ βράδυ-βράδυ ἡ γριά-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχὴ γραία, κρατοῦσα ὑπὸ τὴν μασχάλην μίαν ἀβασταγήν, διὰ νὰ πλύνῃ τὰ μάλλινα σινδόνια της εἰς τὸ κῦμα τὸ ἁλμυρόν, εἴτα νὰ ξεγλυκάνῃ εἰς τὴν μικρὰν βρύσιν, Γυναίκες πλένουν στο ποτάμι(Κωνσταντίνος Βολανάκης)
τὸ Γλυφονέρι, ὁποῦ δακρύζει ἀπὸ τὸν βράχον τοῦ σχιστολίθου, καὶ χύνεται ἤρεμα εἰς τὰ κύματα. Κατέβαινε σιγὰ τὸν κατήφορον, τὸ μονοπάτι, καὶ μὲ ψίθυρον φωνὴν ἔμελπεν ἓν πένθιμον βαθὺ μοιρολόγι, φέρουσα ἅμα τὴν παλάμην εἰς τὸ μέτωπόν της, διὰ νὰ σκεπάση τὰ ὄμματα ἀπὸ τὸ θάμβος τοῦ ἡλίου, ὁποῦ ἐβασίλευεν εἰς τὸ βουνὸν ἀντικρύ, κ᾿ αἱ ἀκτῖνες του ἐθώπευον κατέναντί της τὸν μικρὸν περίβολον καὶ τὰ μνήματα τῶν νεκρῶν, πάλλευκα, ἀσβεστωμένα, λάμποντα εἰς τὰς τελευταίας του ἀκτῖνας.
Ἐνθυμεῖτο τὰ πέντε παιδιά της, τὰ ὁποῖα εἶχε θάψει εἰς τὸ ἁλῶνι ἐκεῖνο τοῦ χάρου, εἰς τὸν κῆπον ἐκεῖνον τῆς φθορᾶς, τὸ ἓν μετὰ τὸ ἄλλο, πρὸ χρόνων πολλῶν, ὅταν ἦτο νέα ἀκόμη. Δυὸ κοράσια καὶ τρία ἀγόρια, ὅλα εἰς μικρὰν ἡλικίαν τῆς εἶχε θερίσει ὁ χάρος ὁ ἀχόρταστος.
Τελευταῖον ἐπῆρε καὶ τὸν ἄνδρα της, καὶ τῆς εἶχον μείνει μόνον δυὸ υἱοί, ξενιτευμένοι τώρα. Ὁ εἶς εἶχεν ὑπάγει, τῆς εἶπον, εἰς τὴν Αὐστραλίαν, καὶ δὲν εἶχε στείλει γράμμα ἀπὸ τριῶν ἐτῶν. Αὐτὴ δὲν ἤξευρε τί εἶχεν ἀπογίνει. Ὁ ἄλλος ὁ μικρότερος ἐταξίδευε μὲ τὰ καράβια ἐντὸς τῆς Μεσογείου, καὶ κάποτε τὴν ἐνθυμεῖτο ἀκόμη. Τῆς εἶχε μείνει καὶ μία κόρη, ὑπανδρευμένη τώρα, μὲ μισὴν δωδεκάδα παιδιά.
Πλησίον αὐτῆς, ἡ γριά-Λούκαινα ἐθήτευε τώρα, εἰς τὸ γῆρας της, καὶ δι᾿ αὐτὴν ἐπήγαινε τὸν κατήφορον, τὸ μονοπάτι, διὰ νὰ πλύνῃ τὰ χράμια καὶ ἄλλα διάφορα σκουτιὰ εἰς τὸ κῦμα τὸ ἁλμυρόν, καὶ νὰ τὰ ξεγλυκάνη στὸ Γλυφονέρι.
Ἡ γραῖα ἔκυψεν εἰς τὴν ἄκρην χθαμαλοῦ, θαλασσοφαγωμένου βράχου, καὶ ἤρχισε νὰ πλύνῃ τὰ ροῦχα. Δεξιά της κατήρχετο ὁμαλώτερος, πλαγιαστός, ὁ κρημνὸς τοῦ γηλόφου, ἐφ᾿ οὗ ἦτο τὸ Κοιμητήριον, καὶ εἰς τὰ κλίτη τοῦ ὁποίου ἐκυλίοντο ἀενάως πρὸς τὴν θάλασσαν τὴν πανδέγμονα τεμάχια σαπρῶν ξύλων ἀπὸ ξεχώματα, ἤτοι ἀνακομιδὰς ἀνθρωπίνων σκελετῶν, λείψανα ἀπόχρυσες γόβες ἢ χρυσοκέντητα ὑποκάμισα νεαρῶν γυναικών, συνταφέντα ποτὲ μαζί των, βόστρυχοι ἀπὸ κόμας ξανθάς, καὶ ἄλλα τοῦ θανάτου λάφυρα. Ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς της, ὀλίγον πρὸς τὰ δεξιά, ἐντὸς μικρᾶς κρυπτῆς λάκκας, παραπλεύρως τοῦ Κοιμητηρίου, εἶχε καθίσει νεαρὸς βοσκός, ἐπιστρέφων μὲ τὸ μικρὸν κοπάδι του ἀπὸ τοὺς ἀγρούς, καί, χωρὶς ν᾿ ἀναλογισθῆ τὸ πένθιμον τοῦ τόπου, εἶχε βγάλει τὸ σουραῦλι ἀπὸ τὸ μαρσίπιόν του, καὶ ἤρχισε νὰ μέλπῃ φαιδρὸν ποιμενικὸν ᾆσμα. Τὸ μοιρολόγι τῆς γραίας ἐκόπασεν εἰς τὸν θόρυβον τοῦ αὐλοῦ, καὶ οἱ ἐπιστρέφοντες ἀπὸ τοὺς ἀγροὺς τὴν ὥραν ἐκείνην - εἶχε δύσει ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἥλιος - ἤκουον μόνον τὴν φλογέραν, κ᾿ ἐκοίταζον νὰ ἴδωσι ποῦ ἦτο ὁ αὐλητής, ὅστις δὲν ἐφαίνετο, κρυμμένος μεταξὺ τῶν θάμνων, μέσα εἰς τὸ βαθὺ κοίλωμα τοῦ κρημνοῦ.
Πλοίο(Κωνσταντίνος Βολανάκης)
Μία γολέτα ἦτο σηκωμένη στὰ πανιά, κ᾿ ἔκαμνε βόλτες ἐντὸς τοῦ λιμένος. Ἀλλὰ δὲν ἔπαιρναν τὰ πανιά της, καὶ δὲν ἔκαμπτε ποτὲ τὸν κάβον τὸν δυτικόν. Μία φώκη, βόσκουσα ἐκεῖ πλησίον, εἰς τὰ βαθιὰ νερά, ἤκουσεν ἴσως τὸ σιγανὸν μοιρολόγι τῆς γραίας, ἐθέλχθη ἀπὸ τὸν θορυβώδη αὐλὸν τοῦ μικροῦ βοσκοῦ, καὶ ἦλθε παραέξω, εἰς τὰ ρηχά, κ᾿ ἐτέρπετο εἰς τὸν ἦχον, κ᾿ ἐλικνίζετο εἰς κύματα. Μία μικρὰ κόρη, ἦτο ἡ μεγαλυτέρα ἐγγονὴ τῆς γραίας, ἡ Ἀκριβούλα, ἐννέα ἐτῶν, ἴσως τὴν εἶχε στείλει ἡ μάννα της, ἢ μᾶλλον εἶχε ξεκλεφθῆ ἀπὸ τὴν ἄγρυπνον ἐπιτήρησίν της, καὶ μαθοῦσα ὅτι ἡ μάμμη εὐρίσκετο εἰς τὸ Κοχύλι, πλύνουσα εἰς τὸν αἰγιαλόν, ἦλθε νὰ τὴν εὔρη, διὰ νὰ παίξη ὀλίγον εἰς τὰ κύματα. Ἀλλὰ δὲν ἤξευρεν ὅπως πόθεν ἤρχιζε τὸ μονοπάτι, ἀπὸ τοῦ Μαμογιάννη τὸν μύλον, ἀντικρὺ στὰ Μνημούρια, καὶ ἅμα ἤκουσε τὴν φλογέραν, ἐπῆγε πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ ἀνεκάλυψε τὸν κρυμμένον αὐλητήν. Καὶ ἀφοῦ ἐχόρτασε ν᾿ ἀκούῃ τὸ ὄργανόν του καὶ νὰ καμαρώνῃ τὸν μικρὸν βοσκόν, εἶδεν ἐκεῖ πού, εἰς τὴν ἀμφιλύκην τοῦ νυκτώματος, ἓν μικρὸν μονοπάτι, καὶ ὅτι ἐκεῖθεν εἶχε κατέλθει ἡ γραῖα ἡ μάμμη της. Κ᾿ ἐπῆρε τὸ κατηφορικὸν ἀπότομον μονοπάτι διὰ νὰ φθάση εἰς τὸν αἰγιαλὸν νὰ τὴν ἀνταμώση. Καὶ εἶχε νυκτώσει ἤδη.
Ἡ μικρὰ κατέβη ὀλίγα βήματα κάτω, εἴτα εἶδεν ὅτι ὁ δρομίσκος ἐγίνετο ἀκόμη πλέον ἀπόκρημνος. Ἔβαλε μίαν φωνήν, κ᾿ ἐπροσπάθει ν᾿ ἀναβῇ, νὰ ἐπιστρέψη ὀπίσω. Εὐρίσκετο ἐπάνω εἰς τὴν ὀφρὺν ἑνὸς προεξέχοντος βράχου, ὡς δυὸ ἀναστήματα ἀνδρὸς ὑπεράνω τῆς θαλάσσης. Ὁ οὐρανὸς ἐσκοτείνιαζε, σύννεφα ἔκρυπταν τὰ ἄστρα, καὶ ἦτον στὴν χάσιν τοῦ φεγγαριοῦ. Ἐπροσπάθησε καὶ δὲν εὕρισκε πλέον τὸν δρόμον πόθεν εἶχε κατέλθει. Ἐγύρισεν πάλιν πρὸς τὰ κάτω, κ᾿ ἐδοκίμασε νὰ καταβῇ.
Ἐγλίστρησε κ᾿ ἔπεσε, μπλούμ! εἰς τὸ κῦμα. Ἦτο τόσον βαθὺ ὅσον καὶ ὁ βράχος ὑψηλός. Δυὸ ὀργυιὲς ὡς ἔγγιστα. Ὁ θόρυβος τοῦ αὐλοῦ ἔκαμε νὰ μὴ ἀκουσθῇ ἡ κραυγή. Ὁ βοσκὸς ἤκουσεν ἕνα πλαταγισμόν, ἀλλὰ ἐκεῖθεν ὅπου ἦτο, δὲν ἔβλεπε τὴ βάσιν τοῦ βράχου καὶ τὴν ἄκρην τοῦ γιαλοῦ. Ἄλλως δὲν εἶχε προσέξει εἰς τὴν μικρὰν κόρην καὶ σχεδὸν δὲν εἶχεν αἰσθανθῆ τὴν παρουσίαν της.
Καθὼς εἶχε νυκτώσει ἤδη, ἡ γραῖα Λούκαινα εἶχε κάμει τὴν ἀβασταγήν της, καὶ ἤρχισε ν᾿ ἀνέρχεται τὸ μονοπάτι, ἐπιστρέφουσα κατ᾿ οἶκον. Εἰς τὴν μέσην του δρομίσκου ἤκουσε τὸν πλαταγισμόν, ἐστράφη κ᾿ ἐκοίταξεν εἰς τὸ σκότος, πρὸς τὸ μέρος ὅπου ἦτο ὁ αὐλητής.
- Κεῖνος ὁ Σουραυλῆς θὰ εἶναι, εἶπε, διότι τὸν ἐγνώριζε. Δὲν τοῦ φτάνει νὰ ξυπνᾷ τοὺς πεθαμένους μὲ τὴ φλογέρα του, μόνο ρίχνει καὶ βράχια στὸ γιαλὸ γιὰ νὰ χαζεύῃ... Σημαδιακὸς κι ἀταίριαστος εἶναι.
Κι ἐξηκολούθησε τὸ δρόμο της.
Κ᾿ ἡ γολέτα ἐξηκολούθει ἀκόμη νὰ βολταντζάρῃ εἰς τὸν λιμένα. Κι ὁ μικρὸς βοσκὸς ἐξηκολούθει νὰ φυσᾷ τὸν αὐλόν του εἰς τὴν σιγὴν τῆς νυκτός.
Πορτραίτο μικρού κοριτσιού(Γεώργιος Ιακωβίδης)Κ᾿ ἡ φώκη, καθὼς εἶχεν ἔλθει ἔξω εἰς τὰ ρηχά, ηὖρε τὸ μικρὸν πνιγμένον σῶμα τῆς πτωχῆς Ἀκριβούλας, καὶ ἤρχισε νὰ τὸ περιτριγυρίζῃ καὶ νὰ τὸ μοιρολογᾷ, πρὶν ἀρχίση τὸ ἑσπερινὸν δεῖπνον της.
Τὸ μοιρολόγι τῆς φώκης, τὸ ὁποῖον μετέφρασεν εἰς ἀνθρώπινα λόγια εἶς γέρων ψαρᾶς, ἐντριβὴς εἰς τὴν ἄφωνον γλῶσσαν τῶν φωκῶν, ἔλεγε περίπου τὰ ἑξῆς:
Αὐτὴ ἦτον ἡ Ἀκριβούλαἡ ἐγγόνα τῆς γριά-Λούκαινας.Φύκιά ῾ναι τὸ στεφάνι της,κοχύλια τὰ προικιά της...Κ᾿ ἡ γριὰ ἀκόμα μοιρολογᾷτὰ γεννοβόλια της τὰ παλιά.Σὰν νἄχαν ποτὲ τελειωμὸτὰ πάθια κ᾿ οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου.



Η Αλίκη Καγιαλόγλου διαβάζει και τραγουδά Παπαδιαμάντη


Mπορείτε να κατεβάσετε όλο το κομμάτι (~15Mb), χωρίς περικοπές, με δεξί κλικ και αποθήκευση ως: εδώ

Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Clair de lune... στο φως του φεγγαριού.

Clair de lune... στο φως του φεγγαριού. [επεξεργασία]
556 αναγνώστες
Τρίτη, 19 Φεβρουαρίου 2008
16:45

 



 


Louise Frechette "Supernatural" ελαιογραφία


Claude Debussy


 


Η ελληνική γλώσσα, ο άνθρωπος, η θάλασσα…

Για κοιτάξετε πόσο θαυμάσιο πράγμα είναι να λογαριάζει κανείς πως, από την εποχή που μίλησε ο Ομηρος ώς τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα. Κι αυτό δε σταμάτησε ποτέ, είτε σκεφτούμε την Κλυταιμνήστρα που μιλά στον Αγαμέμνονα, είτε την Καινή Διαθήκη, είτε τους ύμνους τού Ρωμανού και τον Διγενή Ακρίτα, είτε το Κρητικό Θέατρο και τον Ερωτόκριτο, είτε το δημοτικό τραγούδι. Και όλοι αυτοί, οι μεγάλοι και οι μικροί, που σκέφτηκαν, μίλησαν, μέτρησαν ελληνικά, δεν πρέπει να νομίσετε πως είναι σαν ένας δρόμος, μια σειρά ιστορική, που χάνεται στη νύχτα των περασμένων και βρίσκεται έξω από σας. Πρέπει να σκεφτείτε πώς όλα αυτά βρίσκουνται μέσα σας, τώρα, βρίσκουνται μέσα σας όλα μαζί, πως είναι το μεδούλι των κοκάλων σας, και πως θα τα βρείτε αν σκάψετε αρκετά βαθιά τον εαυτό σας



Γ. Σεφέρης, Δοκιμές


 Στο φως του φεγγαριού κι άλλες ιστορίες για μια όμορφη νύχτα .

Σχόλια

19/02 18:56  Swearengen
Τα ... συνήθη 5*, για τη μεστότητα του λόγου, την εικαστική επιλογή και τον ...Debussy.
19/02 18:57  elenitsa 1
www.dailymotion.com/video/x35l27_au-clair-de-la-lune-mon-ami-pierrot_blog
19/02 18:58  elenitsa 1
www.dailymotion.com/video/x1p7jh_beethowen-sonate-au-clair-de-lune_creation
Μας εφτιαξες το κεφι παλι.Μπραβο
19/02 19:10  elenitsa 1
"Au clair de la lune,
Mon ami, Pierrot,
Prete-moi ta plume
Pour ecrire un mot!
Ma chandelle est morte,
Je n'ai plus de feu;
Ouvre-moi ta porte,
Pour l'amour de Dieu!"

Au clair de la lune,
Pierrot respondit:
"Je n'ai pas de plume,
Je suis dans mon lit;
Va chez la voisine,
Je crois qu'elle y est;
Car dans sa cuisine,
On bat le briquet."

19/02 19:16  evie
swearengen
Μεγάλο θέμα το φως του φεγγαριού, μου πήρε ένα απόγευμα για να το περιορίσω σε ένα μικρό blog.

elenitsa 1
θαυμάσιες επιλογές!
19/02 19:35  Broker
5*...έτσι απλά,συγχαρητήρια.Καλή σου νύχτα.
19/02 19:38  Τριαντάφυλλος Κατσαρέλης
evie, elenitsa με ταξιδέψατε πίσω στα νιάτα μου...
Εντελώς μεταξύ μας...αυθεντική ιστορία... πηγαίνει η μητέρα μου για πρώτη φορά στη συνάντηση γονέων - καθηγητών (2α Γυμνασίου εις το γαλλικό Λύκειο πλησίον των Βερσαλλιών)... μόλις συστήθηκε αναφωνούν οι καθηγήτριες Μουσικής, Ιστορίας και Οικιακής Οικονομίας : "Mais nous sommes amoureuses de votre fils"... ράκος γύρισε στο σπίτι... μέχρι να το "εκλογικεύσει" και να μου μεταφέρει τι μου είπαν, πέρασαν δύο εβδομάδες...
Α! evie, Βολανάκη εσείς, Πορσαλέντη (στο πατρικό) εμείς ! Φωτογραφία "σύντομα" !...
19/02 19:44  elenitsa 1
Εντελως μεταξυ μας,Τριανταφυλλε,μεινε ανησυχος.
19/02 19:46  evie
Καλή νύχτα φίλε μας Broker, με κερδοφόρες εμπνεύσεις για αύριο.
19/02 19:49  crazy
Εύη, πραγματικό ταξίδι στ΄ όνειρο το blog σου σήμερα!

Τα χρώματα της Frechette...
Η μουσική του Debussy...
Τα λόγια του Σεφέρη...

Η αλήθεια είναι πως μελαγχολώ λίγο με τα λόγια του, καθώς η γλώσσα μας σήμερα, κάθε άλλο παρά ίδια με τη γλώσσα των προγόνων μας είναι - μάλλον μεταλλαγμένη θα την χαρακτήριζα. Το πέρασμα του χρόνου τη θάβει όλο και πιο βαθιά μέσα μας κι αφήνει στην επιφάνεια ένα στείρο κακέκτυπο…

Αλλά μεγάλη κουβέντα πάω ν΄ ανοίξω… Καλό βράδυ κι ευχαριστώ για το «ταξίδι» !

19/02 19:50  evie
Ναι! Αυτό που είπατε είναι εντελώς μεταξύ μας δεν μας ...διαβάζει... ο νέος μας γείτονας tidiabazw !
19/02 19:55  evie
Α! μη μου μελαγχολείτε! Όλα βρίσκουν το δρόμο τους ακόμα και ο ΓΔ μας. :-)
19/02 20:18  Τριαντάφυλλος Κατσαρέλης
evie, elenitsa αν και τα γαλλικά δεν αποτελούν ανάχωμα, θα γράφω - επικοινωνώ με μορς...όπως ο αδελφός πρόσκοπος (- ... ..) στο blog μου !
19/02 20:55  evie
το (- ... ..) σύμφωνα με τον μεταφραστή morse code

http://geokerk.free.fr/morse/SMorse.html

σημαίνει TSI !

Δηλώνω οτι δεν γνωρίζω τον κώδικα Morse
Θα ήταν καλή ιδέα να δημιουργηθεί blog με οδηγίες για την εκμάθησή του.
19/02 21:01  Θρασύβουλος Καλοχαιρέτας
Μεταξύ πολλών άλλων, χαίρομαι πολύ δι'αυτό το ιστολόγιον και διότι γνωρίζω πλέον που να ευρίσκω την παρέα των γαλλομαθών, αλλά και μια όασιν ελληνογαλλικου πολιτισμου!

Αχ και αυτές οι ιστορίες του Ερμου/ Προμηθέως... ; )
19/02 21:10  PREMIUM
Όλη η μεταμεσονύκτια ΕΥΗπόληπτη παρέα παρούσα.

Με ή χωρίς φεγγάρι :-)
19/02 21:11  evie
Αγαπητέ Θρασύβουλε, τώρα μην το δέσετε και κόμπο για τα Γαλλικά μου! Επιπέδου Δημοσίου επαρχιακού Λυκείου είναι, θα είστε όλοι επιεικείς μαζί μου.:-)

Το μπλοκοκαραβάκι μου όμως θα είναι πάντα ανοικτό.
19/02 21:13  evie
Α! Σήμερα σας έκλεψα ένα φεγγαράκι από τα δικά σας, φίλε μας Discount. Το ήθελα για να στολίσω το καραβάκι μου.
19/02 21:15  pol
Ηρεμία και ομορφιά!Χαμήλωσα το φωτισμό απομόνωσα ηχητικά το χώρο και απόλαυσα!
Συγχαρητήρια ,evie! Τέλειος συνδυασμός τέχνης!Λογοτεχνία,Μουσική,Εικαστικό!
19/02 21:17  PREMIUM
Το μπλοκόσπιτο όμως σας πήρε το μυαλό και το χρόνο οικοδέσποινα μου.

Χαθήκατε από το πέλαγος (Συζητήσεις)και μ΄αφήσατε μόνο με << συκοφάντες >> :-)

Και με ένα μικρό καραβάκι πως θα βγούμε στο πέλαγος σιγά-σιγά ;-)
19/02 21:17  evie
Ναι pol μου, αυτό είχα στο νου μου... μια πολυθρόνα, ένα βιβλίο, ένα πίνακα και λίγη μουσική τι άλλο θέλουμε για να απογειωθούμε;

Ο ΓΔ μας έχει χωρίς limit up για χρόνια!
19/02 21:24  evie
Στην ακρούλα σας έχω ακόμα, πιο πέλαγος;
Προχτές που εκοψα τον κάβο και πήρα μια μετοχή leader... ονόματα δεν λέμε κόντεψα να φουντάρω, ευτυχώς ξεφόρτωσα έγκαιρα!
Να δειτε στη δουλειά μου πως τα έχω κάνει! μαντάρα! Κάνω και επιμόρφωση σε εκπαιδευτικούς έχω και δειγματική διδασκαλία όλα μαζί μου έτυχαν αυτή την εβδομάδα, γι αυτό χάθηκα...
19/02 21:34  PREMIUM
Εγώ να δείτε που έχω γίνει ρακοσυλλέκτης από του Αγκόπ αγοράζω :-)
19/02 22:13  Goldmine
Nάμαι κιεγώ, μόλις επέστρεψα απ΄έξω και μόλις που πρόλαβα τη ρομαντική φεγγαράδα ...
Καλησπέρες στην καλοπαρέα καιμπράβο στην καπετάνισσα για τις άριστες επιλογές Τέχνης και Λόγου!
19/02 22:22  ΤΑΚΙΟΚΟΥ-ΚΕΡΙ
Ακούγοντας Claude Debussy,

Je m'en allais,
les poings dans mes poches crevees
mon paletot aussi devenait ideal,
j' allais sous le ciel, muse,
et j' etais ton feal,
oh la la que d' amours splendides j'ai reves

Mon unique culotte avait un large troue
petit Poucet reveur j'egrenais dans ma course des rimes
mon Auberge etait a la Grande Ourse,
mes etoiles au ciel fesaient un doux frou-frou.
Et je les ecoutais au bord des routes,
ces doux soirs de Septembre,
que je sentais les gouttes de rosee a mon front, comme un vin de vigueur.
Ou, rimant au milieu des ombres fantastiques,
comme des lyres,
je tirais les elastiques de mes souliers blesses,
un pied contre mon coeur...

A. RIMBAUD
Συγχαρητήρια για την ποιότητά σου,και το υπέροχο Blog.
19/02 22:23  Θρασύβουλος Καλοχαιρέτας
A, το πρώτον μην αγχώνεσθε ευη. Όλα δια τους ανθρωπους είναι. Φευγω με αναμένει ΜΠΡΙΖΟΛΑ α λα σπαρτι!
19/02 22:39  evie
Το φεγγαράκι στον πίνακα σας χαιρετά δειλά-δειλά μέσα από τα σύννεφα αγαπητε Goldmine

Καλώς ήλθατε στο petit bateau φίλε ΤΑΚΙΟΚΟΥ-ΚΕΡΙ, ευχαριστώ για το δώρο σας. Πολύ ρομαντικές οι Σεπτεμβριάτικες βραδιές μαζί με σταγόνες ποίησης.

19/02 22:42  evie
Καλή σας όρεξη αγαπητέ Θρασ. αυτό το μπριζόλες αλα κάτι... δεν το ξέρω, θα ρωτήσω τον εθελοντή μάγειρο του καραβιού, θα μάθω που θα πάει;... :-)
19/02 23:04  PREMIUM
Προσοχή γιατί μαζευτήκαμε πολλοί και θα μπατάρουμε...

Βέβαια είμαστε στα αβαθή αλλά το ψύχος που το πάτε ;;;

ΥΓ. Εγώ έφαγα ελαφρά αγγουροντομάτα με μπόλικο λαδάκι με υλικά από την ιδιαιτέρα πατρίδα και τώρα βάζω ένα ποτηράκι ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ :-)
19/02 23:13  evie
Γιαυτό το έκρυψα από τη φάτσα να μην φαίνεται πολύ απ' έξω :-)
Το καλύτερο φαγητό ή ντοματοσαλάτα. Είχα φυτέψει ντοματιά στη γλάστρα και ήταν όνειρο η γεύση της.
19/02 23:34  elenitsa 1
Βαλτοι εισαστε με τις σαλατες?Τα βραδυα τρωω μονο φρουτα και μου ανοιξατε την ορεξη.Ηρεμησε,discount,πολυ περιγραφικος εισαι και...cela me met l'eau a la bouche.
19/02 23:41  PREMIUM
Και...ρίγανη απ΄τη Γκιώνα...Ξέχασα...:-)
19/02 23:44  evie
Τα φρούτα παχαίνουν:-)
φτιάξε ντοματοσαλάτα elenitsa 1.

19/02 23:45  evie
Να σας δώσω ρίγανη φρέσκια από το μπαλκoνάκι μου;
19/02 23:50  PREMIUM
Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας.

Πάνω που μου τελείωνε.

Ρίγανη από...Πάτρα. Καθόλου άσχημα.
19/02 23:54  elenitsa 1
Σαλατα τρωω για πρωινο,το βραδυ μανταρινια.Αν φαω και το βραδυ,ετσι οπως την περιγραφει ο discount,καηκα.Εχω και ζυμωτο ψωμι ολικης,καταλαβαινεις τι εχει να γινει.Αααααχ...και ριγανη απο την λατρεμενη Οσσα...ααααααχ...
19/02 23:56  evie
Μήπως και κάποιο πτυχίο από Ιατρική Πατρινού Πανεπιστημίου για το γιό σας; Λέτε; Εγώ πάντως το εύχομαι...
20/02 00:01  PREMIUM
Καθόλου άσχημη ιδέα επίσης.

Φανταζόμουν ΤΟΤΕ να τελειώσουν Αρσάκειο Πατρών και να πηγαινοερχόμαστε καθημερινά από << απέναντι >> :-)

Αλλά άλλαι αι βουλαί της υψηλοτάτης :-)